Η αποστασιοποίηση του online!
Αυτές τις μέρες στο σπίτι, με την πανδημία του covid-19 να υπάρχει ακόμη ανάμεσά μας, ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες ανησυχίες όσο αφορά το θέμα του πολιτισμού και συγκεκριμένα των online και δωρεάν παραστάσεων καθώς και των συναυλιών μουσικής.
Η παραχώρηση δωρεάν θεατρικών παραστάσεων στο κοινό από τις θεατρικές σκηνές είναι κάτι πολύ σημαντικό και είναι σίγουρα μία πολύ όμορφη πρωτοβουλία και μία ευχάριστη νότα μέσα σε όλο αυτό το χάος που έχει προκαλέσει η πανδημία. Όμως δεν μπορώ να φανταστώ την έννοια θέατρο εκτός σκηνής. Εννοώ, πως αυτές οι παραστάσεις που έχουμε όλοι λίγο πολύ παρακολουθήσει αυτές τις μέρες, δεν πρόκειται για θέατρο, είναι μία προβολή, μία μαγνητοσκόπηση, ένα video της παράστασης. Αυτόματα λοιπόν δεν μιλάμε για θέατρο αλλά για μία ''σκηνοθετημένη'' προβολή της εκάστοτε παράστασης. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προσθέσω, πως πολλές είναι οι φορές που σε αυτές τις παραστάσεις δεν έχει δοθεί η κατάλληλη κινηματογραφική επεξεργασία. Εφόσον θέλουμε να δούμε θέατρο στο Internet, τουλάχιστον θα έπρεπε να υπάρχει μία λεπτομερής παρουσίαση του υλικού, έτσι ώστε κάποιος να μπορέσει να αναγνωρίσει τα βασικά σκηνικά συστατικά της παράστασης. Αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι πως το θέατρο είναι κάτι το ζωντανό και κάτι που γεννιέται πάνω στη σκηνή και μπροστά στα μάτια των θεατών, οι οποίοι έρχονται σε άμεση επαφή με τους ηθοποιούς, τη σκηνή, το χώρο. Δεν υφίσταται θέατρο όταν δεν υπάρχει η ιδιαίτερη αυτή σχέση μεταξύ σκηνής και πλατείας. Ποιο το νόημα να παρακολουθήσει κάποιος μία τέτοια προβολή, αν δεν μπορεί να αφήσει το μάτι του να ταξιδέψει όπου εκείνο θέλε πάνω στη σκηνή, ή ακόμη και κάτω από αυτή. Το θέατρο γίνεται ένα είδος σινεμά, εκεί όπου υπάρχει ένας σκηνοθέτης ή μία καθορισμένη οπτική μέσα από την οποία κάποιος μπορεί να δει την παράσταση. Όλες οι ισορροπίες αλλάζουν. Φυσικά το να παρακολουθήσει κανείς μία παράσταση στο διαδίκτυο δεν είναι κάτι κακό, στα πλαίσια της μελέτης, αν δεν είχε καταφέρει να την παρακολουθήσει ζωντανά ή και ακόμη όταν πρόκειται για παραγωγές του εξωτερικού, στις οποίες δεν έχουν όλοι άμεση πρόσβαση.
Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, όπου το θέατρο γεννήθηκε εδώ, δεν μπορώ να κατανοήσω πως τη χρονιά του 2020 οι τέχνες γενικότερα, μαζί και το θέατρο, έχουν χάσει κάθε αξία που είχαν στην αρχαιότητα. Από πολλούς η ασχολία με την τέχνη γενικότερα και συγκεκριμένα του θεάτρου, θεωρείται ως χόμπι εδώ και πολύ καιρό και αντιμετωπίζεται από πολίτες και κυρίως από την Πολιτεία με ξεκάθαρη απαξίωση. Εφόσον ο πολιτισμός υπάρχει για να μας κρατά συντροφιά στις δύσκολες μέρες του κορονοϊού, γιατί δεν αντιμετωπίζεται ισότιμα και δεν υπάρχει στην επόμενη φάση; Η απαξίωση του κλάδου υπάρχει εδώ και πολύ καιρό. Όταν όμως σε μία τόσο κρίσιμη στιγμή ένας κλάδος που μας συντηρεί και μας κάνει να ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα στο σπίτι απαξιώνεται με τόσο έντονο και άσχημο τρόπο είναι η σφραγίδα πως ποτέ δεν θεωρήθηκε άξιος παρατήρησης και ενδιαφέροντος. Και αυτό είναι το πραγματικά θλιβερό. Από τη μία παραχώρηση παραστάσεων δωρεάν από την άνεση του καναπέ και από την άλλη ένα ολόκληρος κλάδος, που δεν απαρτίζεται μόνο από ηθοποιούς και σκηνικά, θεωρείται όχι άξιος σχολιασμού. Και αυτό είναι κάτι που πολλούς ίσως τους αφήνει αδιάφορους αλλά πάντα η τέχνη είναι εκεί για να μας βοηθάει να αναπτυσσόμαστε, να ξεφεύγουμε πολλές φορές, να ονειρευόμαστε. Και στην περίοδο που ζούμε αλλά και πάντοτε έχουμε όλοι ανάγκη την τέχνη. Πόσο βαρετή θα ήταν η κάθε μέρα αν δεν μπορούσαμε να ακούσουμε τραγούδια που μας κάνουν χαρούμενους, να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε, να ζωγραφίσουμε; Η τέχνη είναι παντού γύρω μας και την έχουμε ανάγκη αλλά η ασχολία με αυτή θεωρείται χόμπι και όχι πραγματική δουλειά!
Όσο αφορά αυτό το online στοιχείο που έχει ενταχθεί πλέον σε πολλούς τομείς της τέχνης αυτό το διάστημα, θα αναφερθώ στις συναυλίες μουσικής μέσω του υπολογιστή. Νομίζω αν κάποιος έχει πάει έστω και μία φορά σε μία συναυλία θα καταλάβει σε τι αναφέρομαι. Όπως και με το ζήτημα της online προβολής παράστασης, έτσι και εδώ, επειδή πρόκειται για μία μορφή τέχνης και μάλιστα ζωντανής παραγωγής μουσικής επί σκηνής με κοινό, γίνεται απόλυτα κατανοητό πως μιλάμε για κάτι που δεν μπορεί να υφίσταται. Όλα αυτά είναι για να καλυφθούν κάποιες ανάγκες μέσα στο σπίτι. Αλλά δεν γίνεται να συγκριθεί η ένταση και η ανυπομονησία να δει κάποιος τον αγαπημένο του καλλιτέχνη ή γκρουπ πάνω στη σκηνή από κοντά, να νιώσει τη μουσική.
Δεν μπορώ να φανταστώ μία κοινωνία που θα συνηθίσει το τζάμπα μέσα από το σπίτι, δεν θα στηρίξει τους ανθρώπους του θεάτρου και των υπόλοιπων θεαμάτων, όπως είναι οι μουσικές συναυλίες και τα φεστιβάλ ξανά επειδή βολεύτηκε. Δεν θα ήθελα να το δω αυτό να συμβαίνει γιατί έτσι μιλάμε πλέον για την αποστασιοποίηση που προκαλεί το online θέαμα. Εύχομαι όλο αυτό να λήξει πιο γρήγορα από αυτό που πιστεύουμε και να μπορέσουμε να πάμε ξανά στο θέατρο να απολαύσουμε μία παράσταση από κοντά αλλά και να τραγουδήσουμε μέχρι να μην έχουμε φωνή και χορέψουμε στη συναυλία που πάντα περιμέναμε.
ABOUT THE AUTHOR
Hello We are OddThemes, Our name came from the fact that we are UNIQUE. We specialize in designing premium looking fully customizable highly responsive blogger templates. We at OddThemes do carry a philosophy that: Nothing Is Impossible
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου